Lily's Secretariaatsservice

Blog
Blog
Blog
Wat ik zeker weet...
Zeetong en filiforme corrosie
Posted on July 15, 2015 at 11:50 AM |
![]() |
Zeetong.... de ultieme verwennerij op je bord. Tenminste, dat vind ik. Het liefst eet ik zo'n heerlijke Noordzeetong bij De Vrienden van Bru in Bruinisse, klaar gemaakt door chefkok Hans. De tong heeft een subtiel-krokent jasje van bloem (vandaar die naam meunière). En niet zoals in Holland in de jaren 70 ineens gangbaar was: tong picasso (met ananas uit blik).
Ik weet nog wanneer mijn eerste zeetong at. Dat was bij Hotel Maarsbergen (inmiddels verbouwd en van naam veranderd). In één van de vergaderruimtes van Hotel Maarsbergen vergaderde ik destijds eens in de twee maanden met de Technische Commissie van de VMR (Vereniging van Metalen Ramenfabrikanten), destijds gevestigd in Woerden. Ik notuleerde de vergadering en zorgde ervoor dat alle stukken voor de leden van de vergadering compleet en aanwezig waren.
De mannen van de Technische Commissie hadden denk ik tijd genoeg, want iedere vergadering duurde maar liefst van 10.00 uur 's ochtends tot 16.00 uur 's middags. Tussen de middag moest er dan natuurlijk geluncht worden. Een broodje of een kopje soep? Nee: een zeetong! Iedereen at een heerlijke zeetong! Waar de vis elders vaak in filets wordt geserveerd, was het personeel van Hotel Maarsbergen van de oude stempel. Zo werden de tongen aan tafel gefileerd door de obers, in een razend tempo.
Nu moet ik zeggen dat ik in die tijd nog niet veel vis at, een zeetong had ik helemaal nog nooit gegeten. Dus toen er zonder veel overleg werd besloten dat ik ook met de tong mee zou eten, moest ik eerst wel even slikken. Zou ik dat wel lusten? Nou en of! Vanaf de eerste keer verliefd op dit heerlijke visje.
De vergaderingen waren oersaai, natuurlijk in de eerste plaats omdat ze veel te lang duurde. En in de tweede plaats omdat het de helft van de tijd over filiforme corrosie (lokale, draadvormige roest op gecoate aluminium, magnesium en stalen substraten) ging. De lunch maakte echter veel goed.
Toen ik onlangs mijn niet meer zo nieuwe auto bekeek zag ik iets wat ik direct herkende: mijn auto lijdt aan filiforme corrosie!
Overweldigd
Posted on April 16, 2015 at 10:35 AM |
![]() |
Soms zijn er van die momenten dat je de spanning voelt, je voelt dat die spanning wordt opgevoerd, je weet dat er een 'explosie' gaat komen, en toch word je op het moment dat het daadwerkelijk gebeurd overspoelt door emotie.
Dat had ik bij het zien van dit filmpje van The Voice Frankrijk... (kijk vanaf 1.25)
Wie is Lily?
Posted on October 22, 2014 at 9:15 AM |
![]() |
Waarom noem je je nieuwe bedrijf Lily's Secretariaatsservice? Waarom niet Anita's Secretariaatsservice? Wie is Lily? En waarom niet gewoon weer OFFASS helpdesk, zoals mijn secretariaatbureaut vroeger heette? Deze vragen zijn me de laatste weken regelmatig gesteld.
Tsja. En wat zeg je dan? Echt uitleggen kan ik het ook niet. Het is een gevoel. Het is namelijk niet alleen een puur zakelijke uitdaging om van Lily's Secretariaatsservice een succes te maken. Ik ben toe aan wat anders in dit leven. Ik wil lekker werken, maar ook lekker leven. Ik wil hard werken maar ook genieten. Ik wil inspireren maar ook geïnspireerd worden. Ik zoek nieuwe uitdagingen, wil me blijven ontwikkelen op vakinhoudelijk vlak maar ook op persoonlijk vlak. En ik weet dat er inmiddels veel generatiegenoten zijn die er ook zo over denken.
Er is me een uitspraak van Herman Brood bijgebleven, hij zei ooit: "Geld kan ik niet meenemen in mijn graf, herinneringen wel". En zo is het.
En daarom gaf mijn gevoel me aan dat ik iets 'anders' moest doen met de naam van mijn bedrijf dan het meest voor de hand liggende. En werd het Lily's. Daarnaast werd ik in de tijd van OFFASS (wat stond voor Office Assistance) ooit gebeld door een bedrijf die dacht dat ik een sportschool runde: Off ass....
Maar, zal ik nu verklappen wie Lily is? Lily is de hoofdpersoon uit één van mijn favoriete nummers, namelijk uit "Lily was here" van Candy Dulfer en Dave Stewart. Een nummer één hit uit 1989 en titeltrack van de Nederlandse speelfilm De Kassière, die ik overigens voor zover ik weet nooit gezien heb. Maar die muziek.... Laat je meeslepen met het volume op max en speel luchtsaxofoon, heerlijk!
http://www.youtube.com/watch?v=XhSx8uKdD5o